Θόδωρος Γκόλας: Η υποδομή είναι η λύση για την καταξίωση

Ο Θόδωρος Γκόλας είναι ταυτισμένος από όλους τους φιλάθλους του ΠΑΣ Γιάννινα, με έννοιες όπως προσφορά, αγάπη και θυσία για την ομάδα μας. Υπερασπίσθηκε για 13 χρόνια την εστία του ΠΑΣ, της «ιδέας» όπως ο ίδιος χαρακτήρισε την ομάδα μας, πρόσφερε πάρα πολλά και εκτιμήθηκε από το σύνολο των φιλάθλων μας….

Μια συζήτηση λοιπόν με έναν παίκτη που έδωσε τα πάντα για τον ΠΑΣ Γιάννινα, που πολλές φορές κατά την διάρκεια του αγώνα ρισκάρισε ακόμα και την σωματική του ακεραιότητα για να μην ηττηθεί η ομάδα μας, με έναν άνθρωπο που στην Λάρισα τον Μάιο του 1984 ολόκληρη η πόλη ταυτίσθηκε μαζί του, έχει νομίζουμε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Και ειδικά από την στιγμή που ο ίδιος επέλεξε να μην σταθεί μόνο στα όσα έγιναν στον αγωνιστικό τομέα, αλλά να καταθέσει αυτά που πιστεύει και γνωρίζει για τα πράγματα που συνέβησαν και οδήγησαν την ομάδα μας στο «χείλος» της καταστροφής.
Μέλη του συνδέσμου μας συναντήθηκαν μαζί του και συνομίλησαν για όλα όσα έγιναν τα τελευταία 25 χρόνια στην ομάδα μας.
Ένα μεγάλο τμήμα αυτής της συζήτησης μπορείτε να το διαβάσετε παρακάτω….

BV: Θόδωρε, πρώτα απ’ όλα πες μας πως έγινε η μεταγραφή σου, από την Προοδευτική Περάματος στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.

Θ.Γ: Ήρθα με εισήγηση του Γιάτσεκ Γκμοχ το 1980. Αρχικά έκατσα στους Ερασιτέχνες ένα χρόνο και μετά έγινα επαγγελματίας.

BV:  Όταν ήρθες σε ηλικία 19 χρονών βρήκες ως βασικό τερματοφύλακα της ομάδας μας τον Ράντισιτς.

Θ.Γ: Ναι. Ο Ράντισιτς ήταν ένας μεγάλος τερματοφύλακας και πήρα πολλά στοιχεία απ’ αυτόν, με έμαθε πολλά πράγματα.
Υπήρχε και ο Γιωτόπουλος που ήταν δεύτερος τερματοφύλακας και μάλιστα είχε αναλάβει και την γύμναση των τερματοφυλάκων.
Δεν είχαμε κάποιον γυμναστή έξτρα. Πήγε γυμναστική ακαδημία ο Γιωτόπουλος και έτσι ανέλαβε αυτός.

BV: Η υποδοχή από τους παλιούς πως ήταν;

Θ.Γ: Ήταν πιο δύσκολες οι εποχές εκείνες, στον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ ήταν οι ξένοι, ήταν κάποιοι άλλοι ποδοσφαιριστές που ήταν «κατεστημένο» και οι νέοι ήταν δύσκολο να προσαρμοστούν και να μπουν μέσα σ’ αυτή την ομάδα.

Και ένα αυτόγραφο του Θ. Γκόλα από τα πρώτα του χρόνια στην ομάδα μας

BV: Το ντεμπούτο πότε έγινε;

Θ.Γ: Είχε γίνει σ’ έναν αγώνα με την Καβάλα (0-0) το 1981 με προπονητή το Σιόντη και ο δεύτερος αγώνας ήταν μέσα στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό(3-1).

BV: Όταν ήρθες στην ομάδα μας, ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ ήταν σε ένα καλό επίπεδο. Λίγα χρόνια μετά, την περίοδο 1983-84, πέσαμε στη Β΄ Εθνική. Τι συνέβη τότε;

Θ.Γ: Είχαν γίνει πολλές αλλαγές προπονητών, υπήρξαν οικονομικά προβλήματα, συγκρούσεις παιχτών-διοίκησης…

BV: Εσύ εκείνη τη χρονιά ήσουν φαντάρος;

Θ.Γ: Ναι ήμουν σχεδόν δυο χρόνια φαντάρος και απολύθηκα ένα-δύο μήνες πριν το μπαράζ.

BV: Πριν φτάσουμε στο μπαράζ, να σταθούμε στον Στάθη Τσανακτσή. Εκείνο τον καιρό είχε προσληφθεί σαν γυμναστής τερματοφυλάκων;

Θ.Γ: Ναι, σαν βοηθό εγώ τον πρόλαβα πολύ λίγο καιρό. Δεν πρέπει να είχε κάτσει και πολύ, νομίζω 2 με 3 μήνες. Πάντως ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Σαν τερματοφύλακα δεν τον είχα δει αλλά ήξερα ότι ήταν σπουδαίος.

BV: Να πάμε στο μπαράζ, έναν αγώνα που σημάδεψε την ιστορία του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. Οι δύο πρώτοι τερματοφύλακες του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ αντιμετώπιζαν πρόβλημα, έτσι δεν είναι;

Θ.Γ: Ναι, ο Αλεξίου και ο Παπακώστας είχαν προβλήματα τραυματισμού. Ο Αλεξίου ήταν «εκεί κι εκεί» για να παίξει.
Ένας από τους δυο μας θα παίζε.
Εγώ είχα παίξει και στο τελευταίο ματς πρωταθλήματος με την Καλαμαριά όπου είχα πάει καλά.

BV: Τι έφταιξε και χάσαμε στο μπαράζ;

Θ.Γ: Τι έφταιξε και χάσαμε; Τι να πω; Να πω τώρα ότι δεν παίξαμε καλά;
Τα ξέρετε εσείς καλύτερα από μένα…
Απλώς δεν υπήρχαν τα στοιχεία εκείνα που να «πουν» ότι αυτοί ήταν μέσα στο κόλπο.
Υπήρχε παρασκήνιο…Αφού βγήκαν όλα αυτά.

BV: Δικαίως δηλαδή ο κόσμος του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ υποψιάζεται το συγκεκριμένο ματς;

Θ.Γ: Βέβαια, και την καλύτερη μπάλα να παίζαμε δεν θα γινόταν τίποτα.
Υπήρχε φοβερό παρασκήνιο.
Και εμείς που το ζήσαμε, γιατί είχαμε μια βδομάδα στον Πλαταμώνα όπου μέναμε, είδαμε πολλές παρασκηνιακές κινήσεις.
Ήταν οργανωμένο το έγκλημα.

BV: Θυμάσαι να μας πεις κάποια πράγματα;

Θ.Γ: Ύποπτα τηλεφωνήματα, ύποπτοι άνθρωποι που έρχονταν στο ξενοδοχείο… Αφού τα ξέρουμε όλα αυτά.
Ο Σταματελάτος δεν πήγε φυλακή;

BV: Στο μπαράζ, χάθηκε απλώς μία κατηγορία ή κάτι περισσότερο;

Θ.Γ: Ήταν οριακό ματς για την μετέπειτα πορεία του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Ένας αγώνας που ξεκίνησε κατά κάποιο τρόπο την αντίστροφη μέτρηση για τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Υπήρχαν υπόνοιες επί χρόνια, έφυγαν πολλοί παίχτες, έπεσε η ομάδα σε μία κατηγορία που δεν της άξιζε, πάρα πολλά προβλήματα.
Ανέλαβαν μετά άνθρωποι που δεν άξιζαν και από εκεί ξεκίνησε το κακό. Πιστεύω ότι για να λειτουργήσει μια ομάδα σωστά τα πάντα εξαρτώνται από αυτούς που διοικούν.

BV: Για σένα προσωπικά πόσο δύσκολο ήταν το ματς;

Θ.Γ: Ήταν ένα ρίσκο για μένα που έπαιζα το δεύτερο ματς. Αν έκανα ένα λάθος, θα τα έριχναν σε μένα και θα ‘βγαιναν «λάδι» όλοι. Μετά το παιχνίδι το σκεπτικό το δικό μου ήταν ότι με έβαλαν να παίξω για να βγουν όλοι «λάδι».

BV: Πριν απ’ τον αγώνα το σκεφτόσουν αυτό;

Θ.Γ: Πως δεν το σκεφτόμουν;
Υπήρχαν άτομα που μου έλεγαν να μην παίξω.
Ένας παλιός προπονητής μου που ήξερε μία μέρα πριν ότι θα παίξω, ήρθε στο δωμάτιο και μου είπε «θα σε βάλει να παίξεις, να μην παίξεις, πες ότι έχεις πρόβλημα.».

BV: Η σκηνή που ο αγώνας έχει τελειώσει και εσύ «καταρρέεις» συγκλόνισε όλους τους φιλάθλους.

Θ.Γ: Δεν πίστευα ότι θα χάναμε…
Αν φτάναμε στα πέναλτι, δεν μπορούσαν να μου βάλουν γκολ εκείνη την μέρα, θα έπρεπε ο διαιτητής να δίνει όλο επαναλήψεις.
Εγώ το πίστευα αυτό και ειδικά από την στιγμή που είδα πως ήμουν σε καλή κατάσταση.
Όταν έγινε η φάση με τον Λίμα, από εκεί και πέρα δεν πίστευα ότι θα χάσουμε με τίποτα.
Έλεγα στον Γιώργο Πρίσκα «πες στα παιδιά να φθάσουμε στα πέναλτι..»….

BV: Μετά τον αγώνα και την εμφάνιση σου καταξιώθηκες στη συνείδηση του κόσμου του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. Ήταν μια δικαίωση για σένα, για το ρίσκο που πήρες και για την προσπάθεια όλων αυτών των χρόνων;

Θ.Γ: Ήταν μια δικαίωση για μένα αλλά δεν είχε συνέχεια, γιατί η ομάδα είχε προβλήματα.
Και καλοί προπονητές δεν ήρθαν και σωστοί άνθρωποι δεν ανέλαβαν τη διοίκηση και δουλειά δεν γινόταν.
Για πολλά χρόνια ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

BV: Τι, κατά τη γνώμη σου, έπρεπε να γίνει μετά το μπαράζ;

Θ.Γ: Για μένα έπρεπε να γίνει ένα γενικό ξεκαθάρισμα, να αναλάβουν σωστοί άνθρωποι, επιχειρηματίες της πόλης και να γινόταν κάποια υποδομή. Να έκαναν ακαδημίες, να στηριζόταν δηλαδή σε φυτώρια. Εφόσον έγιναν όσα έγιναν, υπήρξαν οι υπόνοιες , έπρεπε να γίνει ξεκαθάρισμα.

BV: Ο κόσμος όμως τότε πίεζε για άμεση επάνοδο στην Α΄ Εθνική.

Θ.Γ: Πάντα στις ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό, όπως ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ στη Β΄ Εθνική, υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Αλλά αν κοιτάξεις την ομάδα σε βάθος δεν ακούς τι θέλει ο κόσμος.
Κοιτάς την ομάδα, τι θα γίνει μετά από 5 χρόνια.
Όχι την επόμενη χρονιά να παίρνουμε παίχτες «λεγεωνάριους» και μετά να έχουμε προβλήματα.
Αλλά αναλάμβαναν άνθρωποι που για 1-2 χρόνια ήθελαν να πετύχουν τη δική τους προβολή, να φαίνονται πρόεδροι του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και από κάτω τι;

BV: Μετά το μπαράζ πόσο δύσκολη ήταν η ανασύνταξη της ομάδας;

Θ.Γ: Ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Υπήρχε η υπόνοια ότι ποδοσφαιριστές είχαν χρηματιστεί, πλανιόταν αυτό στις τάξεις του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και δεν μπορούσε αυτή η ομάδα να σταθεί και ψυχολογικά. Υπήρχαν πάρα πολλά προβλήματα, πάρα πολλά.

BV: Στο τέλος της περιόδου όμως η ομάδα πέτυχε το στόχο της.

Θ.Γ: Γιατί ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ είχε τότε και καλή ομάδα και καλούς ποδοσφαιριστές.

BV: Η επιστροφή στην Α΄ Εθνική δεν ήταν και τόσο επιτυχημένη. Απ’ ότι αποδείχτηκε ήταν πρόσκαιρη. Γιατί;

Θ.Γ: Την πρώτη χρονιά κάναμε προετοιμασία εδώ στο βουνό.
Κάναμε προπόνηση εδώ, όλη η προετοιμασία βγήκε εδώ.
Το πρωί στο βουνό και το απόγευμα πηγαίναμε στη Μπάφρα, στο Κουτσελιό….
Προετοιμασία ομάδας Α’ Εθνικής…..
Δεν υπήρχαν άνθρωποι να βοηθήσουν. Συνεχίστηκαν τα ίδια λάθη…
Ο Μήτσης που είχε αναλάβει πιστεύω ότι είναι από τα λίγα άτομα που έχασαν λεφτά από το ποδόσφαιρο, αλλά δεν πλαισιώθηκε από άτομα που να ξέρουν από ποδόσφαιρο. Δεν είχε δίπλα του ανθρώπους.
Βρέθηκαν ορισμένοι επιτήδειοι και τον έμπλεξαν σ΄ αυτόν τον κυκεώνα.
Δεν έγινε σωστή δουλειά, ούτε μεταγραφές….
Θυμάμαι εκείνη τη χρονιά είχε έρθει να δοκιμαστεί ο Μπατίστα και τον απέρριψαν.

BV: Η επόμενη τριετία στη Β΄ Εθνική ήταν μια πρόγευση των πέτρινων χρόνων;

Θ.Γ: Ναι, τα λάθη συνεχίζονταν.

BV: Παρόλα αυτά, η ομάδα το 1990 ανέβηκε και στην αρχή πήγε καλά, αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ. Γιατί;

Θ.Γ: Ξεκινήσαμε καλά αλλά τα προβλήματα ξεκίνησαν στο ματς με την ΑΕΚ όπου κερδίσαμε 0-1 στη Ν Φιλαδέλφεια.
Υπήρχε σε εκείνο το ματς ένα πριμ από την DUNLOP που δεν το πήραμε ποτέ. Ίσως το πήραν 2-3, δεν ξέρω…
Από ‘κει και πέρα άρχισαν προστριβές και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
Όμως και εκείνη τη χρονιά δεν είχε γίνει σωστή προετοιμασία.
Είχαμε πάει με προπονητή τον Φριβάλσκι στη Γερμανία και κάναμε δίαιτα για να μην βάλουμε κιλά. Τόσο σκληρή προετοιμασία…

BV: Για σένα εκείνη η χρονιά ξεκίνησε καλά αλλά στη συνέχεια είχες κάποιους τραυματισμούς.

Θ.Γ: Στο Χαριλάου, έσπασα το χόνδρο.
Στο ποδόσφαιρο το να κάνεις μεγάλη καριέρα είναι και θέμα τύχης.
Είναι και θέμα πόσο έχεις γυμναστεί. Εμείς δεν γυμναστήκαμε ποτέ επαγγελματικά.
Για μας (τους τερματοφύλακες) δεν υπήρξε ποτέ ξεχωριστό πρόγραμμα.
Πηγαίναμε μαζί με την υπόλοιπη ομάδα, ακολουθούσαμε το πρόγραμμά της και στο τέλος μόνοι μας κάναμε σουτ, σέντρες, ότι ξέραμε…
Θυμάμαι παλιότερα σε μια προπόνηση, τότε συνήθως κάναμε σε ξερό, με είχε βάλει ο Πρόκοπ μέσα και έπαιζα σέντερ-φορ.
Έσπασα το πόδι σε μια σύγκρουση με τον Παπακώστα και έκατσα έξω 2 μήνες.

BV: Για να φθάσουμε στο παιγνίδι με την Λάρισα που χάσαμε εδώ μέσα. Τι   έγινε τότε;

Θ.Γ: Σ΄ αυτό το παιγνίδι είχα πρόβλημα και έπαιζα με ενέσεις ξυλοκαϊνης.
Μου έλεγε ο Σιαράβας να μην παίξω αλλά εμείς δεν είχαμε άλλον τερματοφύλακα.
Υπήρχε μόνο ο Καλούδης που ήταν μικρός και εγώ δεν τον άκουσα και έπαιξα.

BV: Αισθάνθηκες πικρία από την συμπεριφορά του κόσμου σε εκείνο το παιγνίδι;

Θ.Γ: Ο κόσμος όταν παίζεις σ’ ένα τέτοιο ματς κρίσιμο, δίκαιο έχει να φωνάζει. Δεν ξέρει αν εγώ παίζω τραυματίας, αν ήξερε ότι παίζω έτσι θα καταλάβαινε.
Από την στιγμή που μπαίνεις μες στο γήπεδο θέλει να τα δίνεις όλα…
Υπήρξαν άτομα που είπαν ότι τα «πήρα» αλλά το 90/100 του κόσμου δεν το πίστεψε αυτό ποτέ.

BV: Η τελευταία σου χρονιά στην ομάδα μας ήταν όταν είχαμε τον Καψή προπονητή;

Θ.Γ: Δεν θέλω να γίνω κακός αλλά που έχει κάνει καριέρα ο Καψής, που έχει κάνει ο Καραπατής και τόσοι άλλοι που έχουν περάσει από εδώ.
Ήταν προπονητές αυτοί;;
Ο Καραπατής μας έφερνε τον σκύλο να μας κάνει ανατομία !!!!!!!
Πέταγε το καπέλο να το πιάσουμε, για να δει αν έχουμε αντανακλαστικά.
Μιλάμε για φαιδρά πράγματα, γράφεις βιβλίο με αυτούς τους απίθανους που έχουμε φέρει εδώ πέρα….

BV: Από τους προπονητές που είχες, ποιοι κατά την γνώμη σου άξιζαν.

Θ.Γ: Ο Γκμοχ σίγουρα, αν και αργότερα μπήκε και αυτός στην Ελληνική νοοτροπία, ο Αργύρωφ αν και εμένα δεν με έβαζε πολύ να παίξω, ήταν καλός προπονητής.
Και ο Σταύρος ο Διαμαντόπουλος κάτι έλεγε, όχι πολλά πράγματα, γιατί είχε την νοοτροπία την παλιά, «μπείτε μέσα και φάτε τους και δαγκώστε τους…».
Δεν ήρθαν και πολλοί καλοί προπονητές στην ομάδα μας άλλωστε ποιος προπονητής καριέρας θα ερχόταν, θα έβλεπε τις συνθήκες και δεν θα έφευγε από την δεύτερη μέρα;

BV: Γιατί έφυγες όταν ήσουν σε μια ηλικία (σ.σ. 31 χρονών) που θα μπορούσες άνετα να παίξεις;

Θ.Γ: Δεν μπορούσα να παίξω, υπήρχε αυτό το ιστορικό από τον αγώνα με την Λάρισα που μου στοίχισε πολύ.
Και πέντε άτομα να είχαν υπόνοιες πως τα είχα «πάρει», ήμουν τέτοιος χαρακτήρας που δεν μπορούσα να παίξω.
Δεν μπορούσα να συνέλθω μετά…

BV: Γιατί επέλεξες το Βελισσάριο και όχι κάποια άλλη ομάδα;

Θ.Γ: Είχα πρόταση από τον Ατρόμητο και από τα Χανιά αλλά δεν πήγα.

BV: Πόσο δύσκολο ήταν να φύγεις από τον ΠΑΣ Γιάννινα;

Θ.Γ: Πάρα πολύ δύσκολο. Την αγαπούσα πολύ αυτήν την ομάδα.
Υπήρχε μια φουρνιά τότε που αγαπούσαμε την ομάδα και φωνάζαμε για να λειτουργήσει διαφορετικά.
Μάλιστα κάποιοι μας φώναζαν «κομουνιστές» γιατί θέλαμε να δούμε πέντε πράγματα σωστά.
Φωνάζαμε από τότε για υποδομή και για βοηθητικά γήπεδα
Αλλά ερχόταν όλοι οι «τυχοδιώκτες» διοικητικοί, προπονητές, παίκτες, που κοιτούσαν να βγει η σεζόν, να πάρουν τα λεφτά και να σηκωθούν να φύγουν.
Δεν γινόταν δουλειά σε βάθος στον ΠΑΣ Γιάννινα
Αν υπήρχε ένας σωστός επιχειρηματίας θα άρχιζε από την υποδομή.
Δείτε την «Σκόντα Ξάνθη» που δεν είχε καμία σχέση σαν όνομα με μας και όταν παίζαμε τότε ήταν ανύπαρκτη. Τώρα είναι δέκα χρόνια στην Α΄ εθνική.
Αυτά φωνάζαμε από τότε και πολλές φορές δεν έχω παίξει γιατί τα λέγαμε στα «ίσια».
Θυμάμαι μια φορά, με τον συχωρεμένο τον Πρόκοπ, είχα μπει αρχηγός και μου λέει «για να σε κρατήσω πρέπει να μου λες τι γίνεται μέσα στα αποδυτήρια».
Του πέταξα το περιβραχιόνιο και μετά δεν έπαιζα…

BV: Οικονομικά πως ήσασταν;

Θ.Γ: Εκείνα τα χρόνια, επί Γκλίναβου, Χριστίδη υπήρχε πρόβλημα.
Δεν περνάμε τα λεφτά μας, υπήρχε πρόβλημα και δεν μπορούσαμε.
Ο κόσμος δεν μπορούσε να το καταλάβει, γιατί μέσα από δημοσιογράφους που τα «παίρνανε», ο τοπικός τύπος είχε παίξει αρνητικό ρόλο σε πολλά θέματα, έλεγαν πως ήμασταν πληρωμένοι.
Εμείς κάναμε συμβόλαια και δεν περνάμε τίποτα.
Εγώ το 91 είχα απλήρωτο συμβόλαιο, είχα 8 χρόνια συμβόλαιο στον ΠΑΣ Γιάννινα «εν λευκώ». Δεν περνάμε ούτε μισθό, ούτε τα πριμ.
Όπως το 91 που κερδίσαμε μέσα στην ΑΕΚ και ήρθε ο εκπρόσωπος της Dunlop μαζί με τον Χρηστίδη και λέει «500 χιλιάρικα ο ένας για την νίκη». Μπορεί να μην το πίστευε αλλά από την στιγμή που έγινε, δώστα.
Όχι να τα παίρνουν οι τρεις και οι άλλοι….
Πως θέλουν να παίξεις μετά.;;
Πηγαίναμε στο γήπεδο και κάθε μέρα συζητάγαμε αυτά, δεν μιλάγαμε για μπάλα. Λέγαμε πότε θα λυθεί αυτό το θέμα και πότε το άλλο…

BV: Αν έκανες έναν απολογισμό. Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή στην καριέρα σου

Θ.Γ: Αν λειτουργούσαν διαφορετικά τα πράγματα στον ΠΑΣ Γιάννινα θα ήμασταν πολύ καλύτερα και θα είχαμε πιο καλύτερες αναμνήσεις.
Σημαντική στιγμή ήταν όταν πήγα στον ΠΑΣ Γιάννινα και μετά οι δυο φορές που ανεβήκαμε.

BV: Το μπαράζ όπου είχες πολύ καλή απόδοση;

Θ.Γ:  Εγώ πήγα καλά αλλά δεν παύει να είναι μια δυσάρεστη στιγμή. Αν η ομάδα μας σωνόταν, πιθανότατα να ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου…

BV: Ασχολείσαι τώρα με το ποδόσφαιρο;

Θ.Γ: Παρακολουθώ πάντα και δούλεψα ένα διάστημα και στην ακαδημία του «Λόκο», είχα τα πιτσιρίκια.
Ήθελα να κάνω γήπεδα 5χ5 και μια σχολή μικρών τερματοφυλάκων, γιατί εδώ στα Γιάννινα υπάρχουν ταλέντα.

BV: Πιστεύεις ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα πρέπει να αξιοποιήσει τους παλιούς παίκτες που το όνομα τους έχει συνδεθεί με την ιστορία της ομάδος;;

Θ.Γ: Αυτό έπρεπε να γίνει αλλά δεν γίνεται. Αξιοποιούνται όμως όσοι έχουν προσβάσεις στα κέντρα των διοικούντων.

BV: Και τελειώνοντας, τι θα συμβούλευες τώρα την διοίκηση του ΠΑΣ Γιάννινα, που κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα; Τι πρέπει να κάνει ώστε να δούμε μια μέρα την ομάδα μας στην θέση που όλοι θέλουμε;

Θ.Γ: Υποδομή. Τίποτα άλλο, υποδομή.
Δεν υπάρχει άλλη λύση, πρέπει να βρεις τρόπο να φτιάχνεις παίκτες για να μπορείς να τους πουλήσεις.
Ο ίδιος ο ΠΑΣ Γιάννινα, η επαγγελματική ομάδα πρέπει να φτιάξει τα δικά του τμήματα, να βρει τους χώρους εκείνους, να βάλει σωστούς ανθρώπους και να «βγάλει» τα πιτσιρίκια.
Δόξα τον θεό ταλέντα στην Ήπειρο υπάρχουν πάρα πολλά, υπάρχουν οι συνθήκες αφού και τα χωριά πλέον έχουν γήπεδο με χόρτο.
Όταν παίζαμε εμείς το γήπεδο ήταν «ξερό» και μάλιστα μερικές φορές είχε μέσα πέτρες ποταμίσιες!!!!!!!!!

Κάπου εδώ η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση-συνέντευξη που είχαμε με τον Θόδωρο Γκόλα ολοκληρώθηκε.
Η υποδομή και η οργάνωση της ομάδος μας, όπως πολλές φορές ο ίδιος μας τόνισε, αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για την καταξίωση του ΠΑΣ Γιάννινα και είναι η λύση ώστε να αποφθεχθούν τα λάθη του παρελθόντος.
Φέτος υπάρχουν σίγουρα οι ενδείξεις ότι η ομάδα μας βρίσκεται στον σωστό δρόμο και κάποια πράγματα που ποτέ δεν υπήρχαν στον ΠΑΣ Γιάννινα, αρχίζουν να υλοποιούνται.
Ας ελπίσουμε όλοι ότι θα υπάρξει και η ανάλογη συνέχεια.

Τελειώνοντας εμείς από την πλευρά μας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Θόδωρο Γκόλα για όλα όσα έχει προσφέρει στην ομάδα μας και ελπίζουμε να δούμε κάποτε τον ΠΑΣ Γιάννινα να αξιοποιεί τις γνώσεις και τις εμπειρίες ανθρώπων που αποδεδειγμένα αγαπούν την ομάδα μας.